Zwavel
|
|
Naam | Zwavel |
| Kleur | Geel | |
| Klasse | Elementen | |
| Hardheid | 1,5 - 2,0 | |
| Vindplaats | Mexico, Baja California Santa Rosalia | |
| Aankoopplaats | Duitsland, Hückelhoven, Mehrzweckhalle | |
| Aankoopdatum | 04-12-2003 | |
| Verkoper | Onbekend |
Er zijn veel mineralen die zwavel bevatten en op alle plaatsen waar vrij grote afzettingen voorkomen, worden ze gedolven. Soms komt zwavel echter ook als zuiver element voor en in deze vorm werd hij door de mensen ontdekt. Aangezien zwavel van vulkanische oorsprong was en gemakkelijk kon branden, werden er bovennatuurlijke krachten aan toegedicht. De Romeinen kenden zwavel vooral van Sicilië, waar het nog steeds in grote hoeveelheden wordt gewonnen. Het duurde niet lang of ze vonden verscheidene toepassingen voor zwavel, vooraal toen ze ontdekten hoe gemakkelijk hij brandt, met een felle blauwe vlam, waarbij dampen vrijkomen die op je ogen en je keel slaan. In de 18e eeuw vroegen veel natuurkundigen zich af hoe het komt dat zwavel zo brandbaar is. Ze kwamen tot de conclusie dat zwavel een mengsel van vitriool en een bijzondere, licht ontvlambare stof, die ze ‘flogiston’ noemden, moest zijn. Dat zwavel een element is, werd pas ontdekt in 1809, toen de chemie zich als wetenschap begon te ontwikkelen.
Zwavelafzettingen zijn gewoonlijk van vulkanische oorsprong, maar zwavel kan ook neerslaan uit heet water of ontstaan door de werking van bepaalde organismen. Ook in steenkoollagen komt veel zwavel voor, waar deze zich vormt door sublimatie tijdens verbranding. Daarnaast ontstaat er veel zwavel door het uiteenvallen van sommige zwavelertsen.
Zwavelkristallen hebben meestal de vorm van een piramide. Soms vertonen ze twee brede platte facetten. Gewoonlijk zitten ze in groepen in rotsholten of spleten. Ze zijn soms wel 10 cm groot. Ze hebben een sterke diamantglans en een opvallende citroen- tot honinggele of lichtbruine kleur. Ze zijn echter zo teer dat ze vaak breken bij het vastpakken, alleen al door de warmte van de hand. Ze zijn heel licht en ook heel zacht. Opmerkelijk is de scherpe begrenzing van de zijden van zwavelkristallen. Vaker nog komt zwavel voor in de vorm van grillige massa’s of bladen, korrelige of stervormige aggregaten en impregnaties. De aggregaten hebben dikwijls een niervormig oppervlak en vormen knollen of stalactieten en stalagmieten. Zwavellagen zitten meestal vol aarde.
|
|
Naam | Zwavel |
| Kleur | Geel | |
| Klasse | Elementen | |
| Hardheid | 1,5 - 2,0 | |
| Vindplaats | Mexico, Baja California Santa Rosalia | |
| Aankoopplaats | Onbekend | |
| Aankoopdatum | Onbekend | |
| Verkoper | Onbekend |
De 5 km brede band tussen de Etna en Agrigento op Sicilië is een van de rijkste vindplaatsen van zwavel, waar tot voor kort bijna een kwart van de zwavel die in de wereld wordt gebruikt, vandaan kwam. In de eerste helft van de 20e eeuw werd de winning op Sicilië echter voorbijgestreefd door die in Noord-Amerika. Behalve op Sicilië zijn er in Europa belangrijke zwavelafzettingen in Polen, in de omgeving van Tarnobrzeg. In Amerika (Louisiana en Texas met de bolinglaag) bevindt zich circa 75% van de wereldvoorraad van zwavel, die op 250 miljoen ton wordt geschat. Afzettingen van zuivere zwavel zijn van belang omdat de daar gewonnen zwavel alleen maar schoongemaakt hoeft te worden. Niettemin wordt de meeste zwavel die in de handel komt, niet uit dergelijke afzettingen gehaald maar bereid door pyrieten te roosten.
Zwavel wordt voornamelijk gebruikt voor de productie van zwaveloxiden en van zwavelzuur, dat vervolgens als grondstof dient voor de vervaardiging van zwavelverbindingen, verven en medicijnen. Veel zwavel (in poedervorm) wordt gebruikt om parasitaire schimmels en insecten te verdelgen en ook om hout te impregneren, houten vaten te behandelen, rubber te vulkaniseren, pulp en allerlei andere producten te maken.
Bron: Enceclopedie van Mineralen en Gesteenten door Jiří Kouřimský uit 1997