Kirn 08 t/m 11-10-2009

Donderdag 08-10-2009:
Vandaag gaan we lekker op vakantie voor 4 dagen naar Duitsland naar het dorpje Kirn in de Hunsrück. Om 07:30 zaten we in de auto, we moesten eerst nog langs Joyce haar huis, omdat ze haar paspoort was vergeten. Vervolgens tanken en de rit van 306 kilometer kon beginnen. Rond 09:45 kwamen we aan bij onze traditionele stopplaats Moseltalbrucke. Dit is een 143 meter hoge brug boven rivier de Moezel vlak bij Koblenz. Na een korte tussenstop reden we weer verder. De brug over om vervolgens de eerstvolgende afslag te nemen en lekker door het gebergte van Rheinland-Pfalz te rijden naar Kirn toe. We kwamen onderweg in de buurt van vliegveld Hahn, hier hebben we ook nog even gestopt, maar helaas waren er nu geen vliegtuigen in de lucht. Om 12:15 kwamen we aan bij het huisje wat we geboekt hadden. We werden vriendelijk verwelkomt door Roland Rockenfeller, een zeer aardige man van 70 jaar, goede conditie, ook met bier drinken en dan in een trainingspak. We hadden een kleine maar comfortabele woning. Een kamer met bed, tv, kast, keukentje met koelkast en nog meer en een doucheruimte met ruime douche, wastafel en een wc. We hadden honger en Roland kon ons aanbevelen om bij Gallery op de markt te gaan eten in Kirn. Zijn raad opgevolgd, liepen we naar het centrum toe, wat ongeveer 20 minuten lopen was. Bij Gallery aan de markt bestelden we een Schnitzel met spiegelei, echt heerlijk. Het was vandaag wel slecht weer, de hele dag regen. Toch hebben we een hele tijd door het oude stadje Kirn gelopen. Kirn staat bekend vanwege zijn bierbrouwerij Kirner Pils en Simona. Simona is van oorsprong een lederfabriek gestart in 1857, inmiddels richt het bedrijf zich op productie van kunststof. Verder bevindt zich het bedrijf over de hele wereld.

Het doel van de vakantie was om mineralen te gaan zoeken in groeve “Ferdinand Kloos” bij Langenthal en bij steinbruch Juchem in Niederwörresbach bij Idar-Oberstein. Met de groeve in Langenthal had ik nog geen ervaring, dus besloten we ernaar toe te rijden om informatie in te winnen. Een van de medewerkers kon mij vertellen dat je in principe niet de groeve in mag, maar buiten de werktijden om, deden ze daar niet moeilijk om en mag je gewoon naar mineralen zoeken. We hebben uiteindelijk een rondje gereden om de mijn heen, om hem te verkennen. Het had veel geregend vandaag, en je hoorde dan ook overal de wanden van de mijn instorten. Vervolgens zijn we naar steinbruch Juchem gereden om te kijken hoe het daar was. Het zag er goed en vertrouwd uit dus reden we verder naar het vliegveld van Idar-Oberstein, om op de akkers te zoeken naar agaten. Helaas waren de akkers al ingezaaid met een wintergewas, dus zijn we doorgereden naar een plek in Gottschiedt waar ze huizen gaan bouwen. Daar hebben we een uurtje naar agaten gezocht en met succes. We hebben 2 hele agaten gevonden van ongeveer 15 centimeter en een aantal stukken van agaten. Tevreden reden we naar Idar-Oberstein toe om aldaar in een restaurantje te gaan eten waar het ons de vorige keer ook zeer goed was bevallen. Joyce bestelde een Paprika-Rahmschnitzel en ik een Obersteiner Rollbraten en het was weer heerlijk. Voldaan reden we weer naar het huisje in Kirn om nog TV te kijken en heerlijk te gaan slapen.

Vrijdag 09-10-2009:
Vandaag begon de dag met een ontbijtje bij Rewe. Daarna zijn we naar Bundenbach gereden, waar ze meerdere bezienswaardigheden hebben. We hadden de auto geparkeerd op de parkeerplaats en liepen vervolgens door het bos naar het hoofdgebouw van Schiefergrube Herrenberg. Dit is een leigroeve die al vanaf 1519 actief is. Hier werd de zwarte lei gewonnen voor dakbedekking. Vanaf 1975 is de mijn opengesteld voor het publiek. Verder kun je ook nog naar het fossielenmuseum wat erbij gebouwd is. Hier laten ze de geschiedenis van de mijnen in dit dal zien en de vondsten. Dit zijn voornamelijk zeedieren die gefossiliseerd zijn, meestal van pyriet nu tussen de zwarte lei. Tevens hebben ze een reconstructie van een Keltisch dorp gebouwd een stuk verderop. Hier staan een tiental huisjes zoals ze vroeger waren. Na het bezoek aan de Schiefergrube Herrenberg, het fossielenmuseum en het Keltische dorp, besloten Joyce en ik naar de ruïne midden in het dal te lopen.

We wilden een andere route lopen dan de pijlen omdat we dit stukje al 2 keer hadden gelopen. Ik had ook nog een bordje gezien waar je rechtsom via de forellenhof kon lopen. Gedurende de wandeling kwamen we er achter dat dit een flinke en zware route zou gaan worden. De route leidde ons steeds verder van de ruïne vandaan, zover dat we hem niet meer konden zien. Toch was dit een goede keuze, want nu hebben we een mooi stukje natuur en geschiedenis van het dal gezien. De route liep namelijk over de oude rails van verschillende mijnen in deze omgeving. We hebben meerdere dicht gemetselde mijnen gezien. Op een gegeven moment moesten we zelfs door een oude mijngang lopen omdat er geen weg om de berg heen was. Dit was een leuke en unieke ervaring. Na een uur wandelen kwamen we aan bij hotel / restaurant Forellenhof, waar we gelukkig een drankje konden bestellen.

Voordat we het riviertje overstaken stond er nog een oude trabant in een wei te verpieteren. We vervolgden onze weg langs de andere kant van het riviertje langs nog meer oude verlaten leigroeves. Uiteindelijk kwamen we aan bij de ruïne. Hier hebben we rustig rondgekeken om vervolgens verder te lopen met als doel naar het huisje. Gelukkig kwamen we weer aan bij de kiosk bij groeve Herrenberg en het fossielenmuseum. Hier bestelde ik een lekkere pot bier met een bockworst. Hierna hebben we de laatste kilometer nog gelopen naar de auto om naar 2 leigroeves te rijden die nog steeds commercieel gebruikt worden. Bij een van deze groeves heb ik nog een mooie zwarte leiplaat meegenomen voor thuis.

Het werd tijd om naar het huisje te rijden, maar toch hadden we nog even tijd om naar de ruïne van een kasteel te rijden boven op de berg bij ons huisje. Via een klein smal weggetje met een stijgingspercentage van ongeveer 30 a 40 procent hadden we een mooi gezicht op de hemel. Dan gaat je hart toch even sneller kloppen als je met pijn en moeite in z’n 1 naar boven rijdt. Eenmaal boven gekomen bij de ruïne bleek dit niet meer veel voor te stellen, maar het uitzicht was er niet minder op. Je kon mooi een ander slot zien, namelijk Wartenstein. Nu werd het toch echt tijd om naar het huisje te rijden, want we hadden met Roland afgesproken om te gaan BBQ’en maar dan op zijn Hünsrucks. Dan leg je een groot stuk vlees met uien op een rooster wat je boven het vuur draait, dit is echt heerlijk. Zijn vrouw had een lekkere salade gemaakt en zo kregen we een heerlijke maaltijd voorgeschoteld met een biertje en wijn. Nog even genieten bij het vuur om daarna voldaan in bed te gaan liggen en tv te kijken.

Zaterdag 10-10-2009:
Vandaag gaan we mineralen zoeken in Groeve “Ferdinand Kloos” bij Langenthal. Eerst hebben we broodjes etc. gehaald bij de Rewe, om ze vervolgens thuis op te eten. Na het ontbijt zijn we naar Slot Dhaun gereden. Dit is een mooi slot dat stamt uit 1215 en voor een deel weer is herbouwd. In het slot bevindt zich nu een school en congrescentrum. Via een oud gangenstelsel kun je in de oude torens komen. Deze gangen en torens zijn gelaten zoals vroeger, dus niet netjes afgewerkt maar wel super mooi om te zien hoe het er origineel uit ziet. Na een uurtje rondlopen werd het toch tijd om te vertrekken, we hadden het slot gezien en ik verheugde me erop om mineralen te gaan zoeken.

Rond half 12 kwamen we dan ook aan bij de mijn. Eerst hebben we een stukje rond gereden om te kijken waar we het beste de groeve in konden lopen. Om 12 uur liepen we dan ook pas de groeve in, het was een flinke tocht met al die modder en toch steile hellingen en het zware materiaal. Na ongeveer 20 minuten gelopen te hebben kwamen we aan op de plaats van bestemming achter in de mijn, er was al een andere mineralenzoeker bezig. Hij had nog niet veel bijzonders gevonden, maar er lag genoeg klein materiaal om te verzamelen. Onze spullen neergezet en aan de gang gaan. De rotsen waren hard en de mooie stukken die je kon zien zitten, kreeg je er niet uit, omdat het gesteente te hard was. Na een aantal leuke stukjes gevonden te hebben, ben ik naar een wand gelopen om te kijken wat daar zoal in zit. Eigenlijk had ik dit niet moeten doen, want de wanden waren instabiel door de regen en de zon die hier constant op in werkten. Je hoorde dan ook zo nu en dan een stukje wand instorten. Toch ben ik hier door gegaan, want de mineralen kon je hier makkelijker uit halen. Ik heb dan ook een aantal zeer leuke stukken eruit weten te halen. Om 16:45 was het mooi geweest en hebben we de mijn verlaten. Vies en moe zijn we naar Kirn gereden, om in het huisje lekker te douchen en ons klaar te maken om te gaan eten bij de Alte Kellerij. Hier hebben we allebei een lekker schnitzel gegeten. Terug in het huisje zijn we moe maar voldaan in bed in slaap gevallen.

Zondag 11-10-2009:
Vandaag is het de dag om naar huis te gaan, maar eerst gaan we naar Steinbruch Juchem in Niederwörresbach bij Idar-Oberstein om mineralen te zoeken en dan vooral leuke amethist geodes met oranje calciet erin. Nadat we het ontbijt op hadden reden we richten het centrum van Kirn, hier zagen we dat er een soort braderie begon. Daarom besloten we om hier maar eens eerst een kijkje te gaan nemen. Het was een handenarbeid en boerenmarkt, maar veel kraampjes met zelfgemaakt spulletjes en natuurlijk veel eten en drinken. Omdat de markt nog niet begonnen was zijn we na een kleine ronde naar de auto gelopen om richting Juchem te rijden. Bij de Mc Donalds in Fishbach nog een korte stop gemaakt om een Mc Muffin Chicken te eten.

Rond 10:30 kwamen we aan bij de Geracher Wasserschleife, na het betalen van de entree liepen we naar boven toe, Joyce op haar gemakje en ik natuurlijk wat sneller. Boven bij de waterval aangekomen, zag ik tot mijn verbazing dat het er allemaal heel anders uitzag dan de vorige keer in april. Er was namelijk een groot stuk weg, doordat ze dit hebben laten ontploffen. Bij de waterval was nu ook een klein meer ontstaan. Verder was er een filmploeg van SWR 4 bezig met filmen en interviewen van de eigenaar van de mijn. Na even goed gekeken te hebben wie waar bezig was en wat er zoal in de rotsen zat, hebben we ons kamp opgezet vlakbij het meer bij de waterval. Het viel op dat er veel kalkeieren op de grond lag, van de ene kant mooi dat er veel te vinden is, maar de andere kant natuurlijk jammer dat het veel fake geodes zijn. Vol goede moed gingen we aan de slag. Na 2 grote rotsblokken te hebben verwijderd hadden we alleen nog maar zeer klein spul gevonden. Om 1 uur hadden we nog steeds geen leuke geode gevonden, daarom besloten we om een rondje door de mijn te lopen en bij andere verzamelaars te gaan kijken. Het bleek al snel dat de meeste niet veel hadden gevonden, behalve klein materiaal. Vervolgens zijn we helemaal naar het bovenste gedeelte gelopen, om te kijken hoe het er daar uitzag. Maar het werd weer tijd om op onze plek verder te gaan zoeken. Om 14:00 was het dan toch eindelijk raak. Met een klap kwam er een geode vrij. De kop van de geode was er ook een stukje afgeslagen en ik kon ongeveer 15 centimeter ver de geode in kijken, eindelijk raak. Voorzichtig ben ik te werk gegaan om de geode met amethist en 2 stukjes oranje calciet er heel uit te krijgen. Na ongeveer 45 minuten hard werken had ik de geode er mooi en heel uitgekregen. Mijn dag was gelukkig toch nog goed gekomen. De buren verzamelaars vonden het een mooie vondst en wilden er ook wel zo een vinden. Spullen opruimen en naar de auto, want we hadden nog een lange reis naar huis.

We zijn ook nog even naar de boerenmarkt in Kirn gereden, want deze was nog open. Joyce kocht lekkere snoepjes en ik een broodje Rollbraten. Op naar het huisje om snel te douchen, de spullen in te pakken en naar huis rijden. We hadden onze spulletjes bij elkaar gepakt en ons lekker opgefrist om vervolgens bij Roland te betalen. Roland nodigde ons nog uit om binnen een kop thee te drinken, dit konden we niet afslaan van onze zeer gastvrije verhuurder. We hebben lekker gebabbeld en kregen nog 2 flessen wijn mee en Joyce een agaat in de vorm van een ei geslepen, omdat we zo leuke huurders waren. Maar ook omdat we meer wilden betalen dan dat Roland in gedachten had. Hij wilde alleen de huur van de 3 nachten hebben en de kosten van het eten, bier en wijn kregen we van hem. Dit konden we niet accepteren omdat het al zo goedkoop was. Rond 17:30 was het dan toch echt tijd om te gaan. We reden naar een ander dorpje om aldaar te eten, helaas viel het eten hier tegen, tegenover de andere keren uit eten op vakantie. Toen begon de reis naar huis toe en na ongeveer 3,5 uur rijden kwamen we moe thuis aan. Lekker naar bed om bij te komen van een geweldig maar nat weekend.

klik hier voor de foto's.