Galeniet
|
|
Naam | Galeniet |
| Kleur | Loodgrijs | |
| Klasse | Sulfiden | |
| Hardheid | 2,5 - 3,0 | |
| Vindplaats | Onbekend | |
| Aankoopplaats | Onbekend | |
| Aankoopdatum | Onbekend | |
| Verkoper | Onbekend |
Galeniet werd al in de oudheid gedolven en wordt ook genoemd door schrijvers uit die tijd. Bekend is dat men toen lood uit galeniet haalde via een proces dat redelijk eenvoudig was. De Babyloniërs maakten loden vazen en de Romeinen gebruikten lood voor de vervaardiging van waterbuizen. Nadat de boekdrukkunst was uitgevonden, werd lood op steeds grotere schaal gebruikt als lettermetaal.
Galeniet is een algemeen mineraal dat in ertsaders van verschillende samenstelling voorkomt, in een opvallend korrelige vorm of als kubische kristallen. Het heeft een volmaakte splijting en verbrokkelt vaak meteen als men erop slaat. Het is vrij zwaar. De grootste afzettingen van galeniet bevinden zich in het Missouri- en Mississippidal in de VS, en in Europa in Bleiberg in Karinthië (Oostenrijk) en in Bytom in Opper-Silizië (Polen). Galeniet wordt ook gedolven in Pribram en Stribro (Tsjechië). De grootste galenietkristallen, van soms wel 25 cm, zijn op het Isle of Man (Groot-Brittannië) gevonden. Galeniet bestaat voor bij 87% uit lood en is het belangrijkste erts voor de winning van dit metaal. Behalve voor lettermetaal wordt lood tegenwoordig vooral gebruikt voor de bekleding van kabels, voor accuplaten en als afscherming voor radioactieve stoffen. Van loodverbindingen worden verven, met name witte en rode, loodglas en email gemaakt. Omdat galeniet zo algemeen is, is het ook een veel gebruikte zilvererts, hoewel het niet meer dan een half procent nikkel bevat.
Bron: Enceclopedie van Mineralen en Gesteenten door Jiří Kouřimský uit 1997